Så får jentene berre le

Bloggen er tilbake. Nettopp. No er det nok ikkje stort fleir enn meg som har fått med seg at den var nede i nokre månadar. Altså, der er ei som burde ha fått det med seg, sidan eg tok den ned etter at ho gjorde narr av den. Ho meiner visst det er greit å gjere narr, sidan desse syslene er så gamle.

Ja for all del, gjer narr av meg frå den tida då eg våga prøve.

Men kven bryr vel seg om kva ho meiner, ho som knapt veit skilnad på ku og kvige?

Vel, eg gjer. Tydligvis.

Her er noko eg mala med akryl.

Stencil-emo-simen

Dårleg bilete, men det er berre ein fordel.

Joda

Joda. Ein har spraya litt att. slik er det.



Ellers ser denne ganske fin ut vedsiden av det gamle. Tykkjer eg.

Nærmaste eg har komt tægging i år

trist, men sant

Som du kanskje har lagt merke til har det skjedd lite innan silkunst det siste halvåret. Dette er heilt min (Heidis) feil. Då eg ikkje hadde hjerne nok til å leite etter gassmaska på låven, har eg ikkje fått tægga den minste prikk. Slik er det altså det heng saman. Men snart kjem det noko, så bere følg med.

Olavtøff

Fordi onkel-Olav er ein tøffing.

Jeje

Paco Herning som på ingenmåte har samanlikna sin blogging med journalisme, har utfordra meg. "Post om de fem beste eksemplene på gatekunst!"(...)

Vel... vi tek ikkje utfordringa. Nettopp.

Hadde egentlig tenkt å finne fem eksempel på gatekunst in the lokalmiljø, men har berre funne tre der den eine er nesten heilt forsvunnnen (Kalis vakre, vakre, busstroll), den andre kanskje litt vel drøyt å kalle kunst ("blood for oil" på statoil. som forresten nesten er borte den også) og den siste har eg dumpa pga. mas om at OL er kjempeviktig.

Derfor vil eg berre sei at denne er kool:


Men ikkje særlig folkeleg. Dersom den hadde vert det, så hadde den ikkje vert særlig kool.